 |
 |
Ureyim.az |  |
 |
Dublinlilər (ing. Dubliners) — İrlandiyalı yazıçı Ceyms Coys tərəfindən yazılmış, XX əsr modernist ədəbiyyatın başlanğıc əsələrindən biri. Ədəbiyyat dünyasının ən böyük novatorlarından biri Ceyms Coys 1904-1907-ci illər ərzində yazdığı müxtəlif mövzulu hekayələri topluya daxil edib.[1] Əsər 15 hekayədən ibarətdir.[2]
| Dublinlilər | |
|---|---|
| ing. Dubliners | |
 | |
| Janr | hekayələr toplusu |
| Müəllif | Ceyms Coys |
| Orijinal dili | ingilis dili |
| Yazılma ili | 1904 |
| Nəşr ili | 1914 |
| Nəşriyyat | Grant Richards Ltd., London |
| Əvvəlki |
Chamber Music Cakomo Coys |
| Sonrakı | Rəssamın gənclik illərindəki portreti |
 Vikianbarda əlaqəli mediafayllar | |
"Dublinlilər" əsəri hər biri fərqli mövzulara toxunan və fərqli personajların həyatını təsvir edən 15 hekayədən ibarətdir. Bu hekayələr Dublin şəhərinin müxtəlif sosial təbəqələrindəki insanların gündəlik problemlərini, onların arzularını, qorxularını və məhdudiyyətlərini təsvir edir. Əsərin əsas mövzuları arasında məyusluq, qəzəb, ruh düşkünlüyü və özünü dərk etmə var. Coys, əsərində realistik təsvir vasitəsilə oxucunu Dublinin həyatına daxil edir və şəhərin simasını olduğu kimi təqdim edir.
Hekayələrdə Coys daha çox insan təcrübəsinə və onun çətinliklərinə diqqət yetirir. Əsərin ən çox müzakirə olunan hekayəsi "Ölülər" ("The Dead") hesab edilir. "Ölülər" hekayəsi əsərin kuliminasiya nöqtəsi kimi qəbul olunur və Coysun növbəti əsəri "Uliss"ə keçid kimi görülür.[3]
"Dublinlilər"də yer alan mövzular çoxşaxəlidir. Əsas mövzulara daxildir:[6]
"Ölülər" hekayəsi "Dublinlilər" əsərinin son hekayəsidir və həm Coysun yazı üslubunun, həm də əsərin əsas mövzularının zirvəsidir. Hekayə bir qonaqlıq zamanı baş verir və burada müxtəlif personajların dialoqları, fikirləri və hissləri təqdim olunur. Hekayənin əsas personajı Qabriel Konroy öz həyatına, evliliyinə və kimliyinə dair dərin düşüncələrə gedir. Onun arvadı Qretanın keçmişi ilə bağlı bir hekayə eşitməsi Qabrielin öz həyatını və hisslərini yenidən qiymətləndirməsinə səbəb olur. Hekayənin sonunda qarın hər şeyin üzərinə yağması universal insan təcrübəsinin simvolu kimi təqdim olunur.[7][8]
I call the series Dubliners to betray the soul of that hemiplegia or paralysis which many consider a city.
It is not my fault that the odour of ashpits and old weeds and offal hangs round my stories. I seriously believe that you will retard the course of civilization in Ireland by preventing the Irish people from having one good look at themselves in my nicely polished looking-glass.
By an epiphany he meant a sudden spiritual manifestation, whether in the vulgarity of speech or of gesture or in a memorable phase of the mind itself.
The personality of the artist, at first a cry or a cadence or a mood and then a fluid and lambent narrative, finally refines itself out of existence, impersonalises itself, so to speak… The artist, like the God of the creation, remains within or behind or above his handiwork, invisible, refined out of existence, indifferent, paring his fingernails.
 |
 |
UREYIM.AZ |  |
 |
|