İsgəndər haqqında romanlar Avropa xalqlarının qədim ədəbiyyatında Böyük İsgəndərin həyatı və fəaliyyəti ilə bağlı müxtəlif mifik məlumatların toplandığı əsərlərə verilən ümumi addır. Əsərin ilk versiyaları yunan dilində olmaqla III əsrə aiddir. Bir qədər sonrakı dövrə aid əlyazmalarda əsər Makedoniyalı İsgəndərin saray tarixçisi Kallisfenə aid edilir, lakin bu tarixi şəxs İsgəndərdən əvvəl vəfat etdiyinə görə onun həyatını tam əks etdirə bilməmişdir. Əsərin naməlum müəllifi indi də bir çox tədqiqatçılar tərəfindən Psevdo-Kallisfen adlandırılır.
IV-XVI əsrlərdə Orta Yunan, Latın, Qədim Erməni, Süryani və İvrit dillərində əsərin müxtəlif versiyaları yaradılmışdır.
İsgəndərin yaşadığı dövrdə hələ onun haqqında əfsanələr yaradılmışdı. Kallisfenin dövrümüzə çatmamış əsərində İsgəndərin həyatı Kilikiyaya qədər irəliləməyə kimi təsvir edilmişdi. İsgəndərin ölümündən sonra əsəri davam etdirən Onesikrit hadisələri o qədər inkişaf etdirir ki, hətta İsgəndəri əfsanəvi amazonkaların kraliçası Talestrislə də görüşdürür (Plutarxa görə, Onesikrit bir vaxtlar özünü kral elan etmək istəmiş diadox Lisimaxdan həmin dövr haqqında eşitdikdən sonra dövrlə maraqlanmağa başlamışdır).
Antik və orta əsrlər dövründə əsər çoxlu məzmun dəyişiklərinə və genişləndirmələrə məruz qalaraq, bir neçə versiyada yüksək ədəbi formalı əsər kimi meydana çıxmışdır. Latın, Qədim Erməni, Gürcü və Süryani dillərinə əsər Son Antik dövrlərdə (IV-VI əsrlər) tərcümə edilmişdir. Şatilonlu Valter tərəfindən yaradılmış “Aleksandreid” orta əsrlərin ən məşhur romanlarından biri olmuşdur. Arxiyepiskop Leo tərəfindən X əsrdə yaradılmış versiya Avropada yayılmış əsas dillərə - Qədim Fransız (XII əsr), Orta İngilis, Erkən Şotland (İsgəndər buiki, XIII əsr), italyan, ispan (İsgəndər poeması), Mərkəzi Alman (Lamprextin “Aleksanderlidi və Yohannes Hartlibin XV əsr versiyası[1]), slavyan, rumın və macar – tərcümə edilmişdir.
Əsərin Süryani versiyası, digər orta əsr dillərində - ərəbcə, farsca (İskəndərnamə), efiop dili, ivrit dili (Sefer HaAqqadah), osmanlı türkcəsi (XIV əsr)[2] və orta monqol (XIII əsr) - də çoxlu versiyaların yaranmasına əsas vermişdir.
Qurandakı Zülqərneyn hekayəsi (Kəhf surəsi, 18:83-98) romanlardakı Qoq və Maqoq detalına uyğun gəlir və bu İslam alimləri arasında mübahisələrə səbəb olur. Ərəb və fars dilli mənbələrdə istifadə edilən “Zülqərneyn” adı ərəb dilindən tərcümədə “buynuzlu adam” anlamını verir ki, bu da İsgəndərin hakimiyyəti dövründə kəsilmiş və İsgəndərin Misir tanrısı Amunun varisi olduğunu göstərmək üçün buynuzlu şəkildə təsvir edildiyi sikkələrə əsaslanır. İsgəndər əfsanəsi haqqında İslam mənbələrində, xüsusilə İranda yayılmış məlumatlar Psevdo-Kallisfen və yerli Sasani məlumatlarının qarışığı şəklində müydana çıxır.
Əsərin ən qədim yunan versiyası olan Böyük İsgəndərin tarixi (Historia Alexandri Magni, α vsersiyası) üçüncü əsrə aid edilir. Bizans dövründə bu versiya əsasında müxtəlif versiyalar yaradılmışdır ki, onların da bəziləri Orta Yunan dilində poetik formaya malikdir. α versiyası Flavi Polemi tərəfindən yaradılmış (IV əsr) latın versiyasının və erməni versiyasının (V əsr) əsasında durur. Möcüzəvi nağıllar və sirenlər və kentavrlar kimi mifik varlıqlarla görüşlərlə zəngin roman fantastik məzmuna malikdir.
İsgəndər haqqında romanın bir neçə qədim və orta fransız dilində və bir dənə Anqlo-Norman dilində versiyası məlumdur:
Orta əsrlərdə İngiltərədə İsgəndər haqqında romanlar böyük məşhurluğa malik olmuşlar. Hətta Cefri Çoserin “Kenterberi nağılları”nda da İsgəndər haqqında romanlara istinad edilir. Lakin, Kral Artur haqqında yerli əfsanə və onunla əlaqəli Arturian əfsanələrindən fərqli olaraq, İsgəndər haqqında roman orta əsrlər Qərbi Avropa tarixi və mədəniyyətinə qarışmamışdır. Orta ingilis dilində İsgəndər haqqında beş roman tam, bir çox əsərlər isə hissələr şəklində bizə çatmışdır. Həmçinin iki şotland versiyası da məlumdur ki, onlardan biri Erkən Şotland dilində yazmış şair Con Barbura aid edilir, digəri isə 1499-cu ildə Orta Şotland dilində yazılmışdır.
İosif Flavi özünün “yəhudilərin qədim tarixi” əsərində qeyd edir ki, Yerusəlimə gələn İsgəndər böyük kahini salamlayıb və Makedoniyaya qayıdarkən yuxuda onu gördüyünü deyib.[3]
Talmudda da İsgəndərlə əlaqəli çoxlu əfsanələr vardır, məsələn, qeyd edilir ki, samaritanlar məbədin məhv edilməsini planlaşdırsalar da, İsgəndər böyük kahin Saleh Simonun qarşısında səcdə etmişdir. Talmudda həm də İsgəndərin Cənub müdriklərinə on sualı, Qaranlıq bölgələrə səfəri, Amazonkalarla görüşü, Qızıl Saqqal, Cənnət qapılarına getməsi, səmaya yüksəlməsi və dənizin dibinə enməsi kimi əfsanələr yer almışdır.[4][5]
Həmçinin misirlilərin də yəhudilərin İsgəndər qarşısında mühakimə edilməsini təsvir edən əfsanələri vardır.[6]
İsgəndər haqqında romanın süryani, fars, ərəb, efipo və bulqar versiyaları xristian və müsəlman variantları əsasında yaranmışdır. Böyük İsgəndər haqqında xristian əfsanələrini tədqiq edən filoloqlar belə nəticəyə gəlmişlər ki, Quranda Zülqərneyn haqqında verilən məlumatlar ellinist və xristian mənbələrindəki məlumatlarla oxşarlıq təşkil edir. Ərəb Epiteti “Zülqərneyn”in Böyük İsgəndərə aid olduğunu müəyyənləşdirməyə əsas verən bir neçə numizmatik sübut vardır. Həmçinin monoteist dinlərin tarixi İsgəndərin həyatını əks etdirən təsviri də vardır. Həmçinin, qədim xristian süryani və efiop əlyazmalarında aşkarlanmış İsgəndər haqqında əfsanələr də Quranda verilmiş məlumatlarla eynilik təşkil edir. Bu isə, Quranda isgəndərin təsviri məsələsi ətrafında dini mübahisələrə səbəb olmuşdur. Müsəlman intibahı dövründə Nizami Gəncəvi mənbələrdə Makedoniyalı İsgəndər haqqında verilmiş məlumatları toplayaraq “İsgəndərnamə” adlı beşinci və sonuncu irihəcmli əsərini yazmışdır. Nizami “Xəmsə”sinin təsiri ilə “Xəmsə” yaratmış Əmir Xosrov Dəhləvi isə həmin əsərə oxşar “Ayineyi İsgəndəri” əsərini yazmışdır.
Orta əsrlərdə və sonrakı dövrlərdə Balkanlarda və Şərqi Avropada da qədim slavyan və slavyan dillərində İsgəndər haqqında romanlar yaradılması ənənəsi formalaşmışdır. 1810-cu ilə aid bolqar versiyası belə başlayır. “Aleksandriada – Filippin oğlu, imperator Makedoniyalı İsgəndərin hekayəsidir. Tanrı özlərini onunla müqayisə etmək istəyən kralları cəzalandırır...Və onun yaşaması üçün makedoniyanı seçərək həmin ölkəni şərəfləndirmişdir.”[7]
Bu məqalədəki istinadlar müvafiq istinad şablonları ilə göstərilməlidir. |