Bellini - Wikipedia - Ureyim.az

O, Neapolitan Konservatoriyasında Nicolo Zingarellinin himayəliyi altında oxumuş, ilk olaraq instrumental və kilsə musiqisi əsərlərini yazırdı. Bellininin ilk operası "Adelson e Salvini" 1825-ci ildə konservatoriyada tamaşaya qoyuldu. 1826-cı ildə Teatr San Karlo onun "Bianca e Fernando" operasını elə uğurla səhnələşdirdi ki, o, 1827-ci ildə Milanda La Skaladan sifariş aldı. Bellini son üçün "Pirat" operasını yazdı və bu, parlaq uğur idi; "Əcnəbi" gələn il daha da uğurlu oldu. Onların ardınca "Zaira" və s.

1833-cü ildə Bellini nəhayət Parisə köçdü və burada qısamüddətli olsa da, böyük uğur qazandı; onun taleyinə yalnız daha bir opera, 1835-ci ildə italyan teatrında tamaşaya qoyulan "Le Puritani" adlı opera yazmaq düşmüşdü.

Qısa ömrü ərzində o, 11 opera yazmışdı, onlardan yalnız biri (“Zaira”) uğurlu alınmayıb – qalanları əksər Avropa səhnələrində yer almışdı. Ən yaxşı operaları: Kapuleti və Montekki (it. I Capuleti e i Montecchi, 1830 ), La sonnambula (1831), Norma (1831), Puritani (1835).

Bellininin təsirlərinin izlərini təkcə opera sahəsində deyil, Şopenin fortepiano musiqisində də görmək olar.

23 sentyabr 1835-ci ildə Parisin kənarında Bellini qaraciyərin absesi ilə çətinləşən kəskin bağırsaq iltihabından öldü. Ölümünün qəfil olması hətta bəstəkarın zəhərlənməsi ilə bağlı söz-söhbətlərə səbəb oldu. Əvvəlcə Per Laşez qəbiristanlığında dəfn edildi, lakin 1876-cı ildə bəstəkarın külü Siciliyaya, Kataniya şəhərindəki Müqəddəs Aqata Katedralinə köçürüldü.

• "Adelson və Salvini" (1825)
• "Bianka və Cernando" (1826)
• "Pirat" (1827)
• "Əcnəbi" (1829)
• "Zaira" (1829)
• "Ernani" (hazır deyil, 1830)
• "Kapuletti və Montekki" (1830)
• "Somnambula" ("La sonnambula") (1831)
• "Norma" (1831)
• "Beatriçe di Tenda" ("Beatrice di Tenda"), 1833

Frederik Şopen

Motsart

İohann Sebastyan Bax

1. ↑ ^{1 2} Bibliothèque nationale de France BnF identifikatoru (fr.): açıq məlumat platforması. 2011.
2. ↑ ^{1 2} Vincenzo Bellini // Encyclopædia Britannica (ing.).
3. ↑ Беллини Винченцо // Большая советская энциклопедия (rus.): [в 30 т.]. 3-е изд. Москва: Советская энциклопедия, 1969.
4. ↑ Archivio Storico Ricordi. 1808.
5. ↑ Henry A. Le Père Lachaise historique, monumental et biographique (fr.). Paris: chez l'auteur, 1852. P. 42. 116 s.
6. ↑ Беллини Винченцо // Бари — Браслет. — М. : Советская энциклопедия, 1970. — С. 115. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров ; 1969—1978, т. 3).