Doqma[1][2][3], və ya doqmat (q.yun. δόγμα, δόγματος[4] "rəy, qərar, hökm") — kilsənin təsdiqlədiyi doktrinanın mövqeyi, tənqidə (şübhəyə) məruz qalmayan məcburi və dəyişməz bir həqiqəti elan etmə ifadəsi.
Tarixdə "doqma" ifadəsinin bu terminin müasir anlayışından fərqli olaraq müxtəlif mənalarda işlədildiyi dövrlər olmuşdur[5].
Nəhayət, Həvarilərin İşləri Kitabında (Həvarilərin İşləri 15: 20–28) ilk dəfə δόγμα sözü kilsənin üzvlərinin hər biri üçün mübahisəsiz səlahiyyət sahibi olmalı olan təriflərini ifadə edir. Tanrı daşıyıcısı İqnatius, Qüds Kirili, Nissa Qreqori, Böyük Basil, Con Xristosom, Vikentiy Lirinski və digər kilsə atalarının bu sözdən istifadə etməsindən etibarən doqma anlayışı daha ətraflı şəkildə açıqlanır[6]:
Beləliklə, aşağıda burada müzakirə edilən Pravoslavlıqdakı (və Xristianlıqdakı) əsas xüsusiyyətlər, doqmanın məzmununun patristik anlayışından irəli gəlir.
"Doqma" termini öz mənasında əsasən Xristianlıqda[8] istifadə olunur və Kilsənin Tanrının və Onun iqtisadiyyatı doktrinasını ehtiva edən teoloji, ilahi olaraq açılan həqiqəti ifadə edir[9], Kilsənin dəyişməz və mübahisəsiz bir inanc mövqeyi olaraq qəbul edir və etiraf edir[10].
Pravoslavlıqda, doqmaların harada qəbul edildiyini başa düşmək üçün iki yanaşma mövcuddur[11]. Bunlardan birincisinə görə, doqmalar, sözün qəti mənasında, yalnız doqmatik formülasyonlar aldıqları Ekümenik Şuralarda təsdiqlənmiş Pravoslav inancının mübahisəsiz müddəaları adlandırıla bilər[12]. İkinci yanaşmaya görə, Pravoslav doktrinasının hər hansı mübahisəsiz və məcburi müddəası doqma adlandırılmalıdır[11]. Bu vəziyyətdə, doqmalar bölünür[13]: